Студ

Ноќеска е надвор голем студ, цибрина. Небото сосем јасно, мрзне снегот на улиците. Се враќам доцна дома. Студот ме боцка со танки иглички по писките. Еве ме сега веќе во топла соба. Земам книга да прочитам некоја страница пред спиење. Уште не сум сосем затоплен и студенилото искри од мене. И одеднаш мисла - нагла, јасна и студена - дека е толку природно што сум осамен, дека ништо пологично нема од тоа, дека сѐ морало да биде како што било. Мрзне крвта во мене оваа ноќ, зашто мрзне сѐ наоколу.

Блаже Конески

:shortly

„Најкратката хорор приказна:
Последниот човек на Земјата седи сам во соба. Некој тропна на вратата.“

~ Фредерик Браун

Кој и да си, дојди!

Кој и да си, дојди,
Да си и безбожник,
Манихеец,
Или идолопоклоник,
Дојди ...
Низ наши порти
Не се втасува
Во безнадеж.
И стопати да си го
прекршил зборот,
Дојди.



-Руми-

Where father

Where father from here
from this joy
from this rain
from this sky
and the earth beneath it
where father from here
from these words
from all of this
and
all of that
which is ours
under our drenched heads
where father from here


B. Zimski

ПРОШЕТКА ВО СИТЕ ГОДИШНИ ВРЕМИЊА

Сè уште рака в рака
се оддалечуваме еден од друг

Додека еден зимски ден
врз ракавот на едниот
не ќе има само снег


Рајнер Кунце

Препев: Ранка Грчева

ИЗГРАДИ МИ КУЌА

(...)
Мала куќа
со бели ѕидови
за вечерното сонце
и извор за месечината
да се огледува,
но не да се
изгуби
како во морето.
Куќа
до јаболково
или маслиново дрво
крај која ветрот
минува
како ловец
кој трага
по нас.


Хилде Домин
превод Н.М.

СÈ УШТЕ СИ ТУКА

Исфрли го својот страв
во воздухот

Наскоро
времето твое ќе запре
наскоро
небото ќе порасне
под тревите
твоите соништа ќе потонат
во ништото

Сè уште
каранфилот мириса слатко
дроздот пее
сè уште можеш да љубиш
да даруваш зборови
сè уште си тука

Бити тоа што си
Давај го тоа што го имаш


Розе Ауслендер
[превод Н.М.]

Тишина

Не постои тишина во светот.

Монасите неа ја измислиле

секој ден да ги слушаат коњите и

падот на пердувите од крилјата.



Никола Маџиров

ЧОВЕК ВО СВОЈОТ ЖИВОТ

Човек во својот живот нема време за да има
време за сè.
Нема простор за да има простор
за секоја своја желба. Свештениците грешеа кога тврдеа така.

Човек треба да мрази и да љуби во исто време,
со истите очи да плаче и да се смее,
со истите раце да фрла камења
и да ги собира,
да води љубов во војна и да војува во љубов.

И да мрази и да простува и да памети и да заборава,
да подредува и разредува, да јаде и да ја вари храната,
она што долгата историја го прави
со години.

Човек во својот живот нема време.
Кога губи тој бара,
кога наоѓа заборава,
кога заборава тој љуби,
кога љуби почнува да заборава.

И душата му е вешта
и мошне стручна,
само неговото тело засекогаш останува
аматер. Се обидува и невешто трага,
не осознава и збунет е,
опијанет и слеп во сластите свои и во болки.

Наесен човек ќе умре како смоква,
набрчкан, сладок и полн со себе.
Лисјата ќе се исушат врз земјата,
а голите гранки ќе покажуваат
кон местото каде што има време за сè.


Јехуда Амихај

[превод Н.М.]

ТИ И ЈАС И СВЕТОТ

Не прашувај се кој си и кој сум јас
и зошто сето тоа е така.
Пушти професорите нека истражуваат,
тие се платени за тоа.
Стави ја домашната вага на масата
и вистината сама нека се мери.
Облечи го палтото,
изгасни го светлото во ходникот.
Затвори ја вратата.
Пушти ги мртвите да балсамираат мртви.

Наваму одиме ние.
Ти си оној кој има бели
гумени чизми.
Јас сум оној кој има црни
гумени чизми.
И дожд врне над нас
и тоа е дожд.


Вернер Аспенстрем

ОСТРОВОТ

Кога
се сретнавме на островот
сонцата беа извезени
во гоблен
каде што беше вбоден
здивот на водата

Во деновите на правта
сонцата се одделија
едно од друго
островот беше однесен за време на сушата
а ти лежеше како златна риба
во стаклен сад

И тие денови исчезнаа
Брегот на островот
го извезувам
в книга


Розе Ауслендер

[превод Н.М.]