Влегов во кругот од неговата внатрешна страна
круг вон кругот
круг во кругот
додека времето ја рони својата карпа од време
Како цветот што паѓа
од сина несоница
каменот како што ита
по својата исплашена сенка
како водата ведра
врз дланката на сонцето
Кругот се отвора бавно за нови кругови
дамнешни пејзажи на постојаната иднина
во нив ме препознаваат моите бледи синкопи
залудно налактен на работ на хоризонтот
Влегов во кругот од неговата надворешна страна
круг во кругот
круг вон кругот
во светла беспатица
На мојата заборавена прашина
времето ја гради
својата карпа од време...
Матеја Матевски
No comments:
Post a Comment